شب آشیان شبزده...

                      
چکاوک شکسته پر...
رسیده ام به ناکجا 

مرا به خانه ام ببر...
کسی به یاد عشق نیست
کسی به فکر ما شدن
از آن تبار خود شکن
تو مانده ای و بغض من...
از این چراغ مردگی 

               
از این بر آب سوختن
از این پرنده کشتن و
از این قفس فروختن...
چگونه گریه سر کنم
که یار غمگسار نیست
مرا به خانه ام ببر...

                  
 که شهر ، شهر یار نیست...

                      ایرج عطایی جنتی

نوشته شده در پنج شنبه 94/8/28ساعت 6:47 عصر توسط جواد--شهرعشق نظرات ( ) |