اهل کاشانم

پیشه ام نقاشی است

گاه گاهی قفسی می سازم با رنگ ، می فروشم به شما

تا به آواز شقایق که در آن زندانی است

دل تنهایی تان تازه شود...

چه خیالی ، چه خیالی ، ... می دانم

پرده ام بی جان است 

خوب می دانم ، حوض نقاشی من بی ماهی است...

                                                          (سهراب)

 

نوشته شده در سه شنبه 92/10/24ساعت 7:28 عصر توسط جواد--شهرعشق نظرات ( ) |