من یقین دارم که برگ...

                 کاین چنین خود را رها کردست در آغوش باد...

                      فارغ است از یاد مرگ! 

 

                         آدمی هم مثل برگ ، می تواند زیست بی تشویش مرگ...

                             گر ندارد همچو او آغوش مهر باد را...

                                  می تواند یافت لطف:

«هر چه باداباد را »

 

(فریدون مشیری)

 

نوشته شده در شنبه 92/8/18ساعت 7:57 عصر توسط جواد--شهرعشق نظرات ( ) |